Şimdilerde Herkes Ekranlarda Yaşıyor, Yaşlanıyor

Okullarda, iş yerlerinde, otobüslerde ya da evlerde, kafelerde, sokaklarda herkes bir devrim mi geçiriyor? Etrafımızda onlarca insan varken herkes suskun gözlerle ekranlara kilitlenmiş. Sadece gözler konuşuyor beraberinde mimikler son derece hareketli ve ekranlara odaklanmış onunla eğleniyor.. Adeta konuşmalar unutulmuş.. Tanıdıklar bile birbirlerine zaman içerisinde şarj aleti sorar olmuş..Belki de çok şey kaybediyor insan ekranlara kilitlenmiş gözlerle.


Daha az kelimeler kullanılarak belki de daha az konuşuyoruz. Neden acaba böyle bir tercih yaptık? Yoksa elimizde değil mi tüm bu olanlar? Her şey kontrolümüz dışı mı acaba? Kim bilir..




 Fazla değil bundan on yıl öncesine kadar akıllı telefonların yerinde yeller esiyordu ki gittikçe sanal dünyanın içerisine bir girdap misali çekiliyoruz..Gerçek dünyanın dışına çıkarak sanal aleme sürükleniyoruz. Dünya mı küçülüyor biz mi büyüyoruz anlayamadık. Yoksa ellerimizdeki bu oyuncaklar sayesinde gerçek hayattan koparılıyor muyuz? Kimliğimizi unutuyor muyuz? Konuşan parmaklarımız eğlenen ise gözlerimiz oldu. Kendilerini adeta ekranlarda kaybeden bir nesil olduk resmen.

Peki bizden sonrakileri de böyle mi yetiştireceğiz? Yoksa onlar da tıpkı bizim gibi ya da daha beter mi olacak? Ekranlara kendimizi kilitlemiş orada gülüp eğleniyor belki de ekranlarda hüzünleniyoruz. İnternetin, internetteki sosyal platformların gereğinden fazla ölçüde kullanılarak sağlığa zarar verdiğini açıklayan uzmanlara karşı kulaklarımızı tıkıyoruz. Özellikle genç nesil uyarılıyor ama nafile.. Uzmanlar, aşırı sanal alem ile içli dışlı olmanın kişilerin hem ruhsal hem de fiziksel etkilerini sıralıyorlar. Ama onları duyamıyoruz ve de dinlemiyoruz çünkü bağlantıdayız sürekli.



Umarız bu rutin dünyadan daha hareketli ve gerçek bir dünyada yaşadığımızın farkına varıp ve sorumluluklarımızı üşenmeden uygulamanın farkına varabiliriz. Nice senelere nice nice gerçek dünyalara diyelim. Kalın sağlıcakla..